ماجرا
بهیموت۱.jpg
بهیموت۲.jpg
بهیموت۱.jpg
بهیموت۲.jpg

بهیموت یا پارلمان طولانی

کتاب برای هر خواننده‌ای که به بافت تاریخی اندیشه توماس هابز علاقه‌مند است، از ضروریات به حساب می‌آید. هابز، این فیلسوف بزرگ سیاسی در کتاب مشهور دیگرش به نام لویاتان، چارچوبی تحلیلی برای بحث در مورد فتنه، عصیان و تجزیه سلطه ارائه کرده بود. اما از کاربرد این چارچوب در مسائل انضمامی تا حدودی طفره رفته بود. هابز برای رفع این مشکل کتابی دیگر را از خود به جا گذاشت. کتابی با عنوان بهیموت که حدود سال 1668 به اتمام رسید و در اصل به عنوان کتابی مکمل در کنار لویاتان قرار میگیرد.

توماس هابز، زاده 5 آپریل 1588 و درگذشته 4 دسامبر 1679، فیلسوف برجسته انگلیسی بود که بیشتر به خاطر فعالیت‌هایش در عرصه فلسفه سیاسی شناخته می‌شود. هابز در پژوهش‌های علمی قرن هفدهم نقشی فعال داشت و با ریاضی‌دانان هم عصر خویش از جمله دکارت در تعامل بود. مخالفت او با تفکیک ذهن و جسم در دوگانگی دکارتی، باعث شد خود را ماتریالیستی تمام‌عیار بخواند، و مفهوم ذات یا جوهر غیرمادی را به عنوان عبارتی متناقض رد کند. هابز در ادامه اندیشه سیاسی ماکیاولی و در قلمرو جدید کشف شده توسط او، نظریه‌پرداز علم جدید سیاست بود.